Heb jij, toen je pas begon met het outdoorleven, wel eens van die blunders gemaakt waar je vele jaren later nog met veel plezier aan terugdenkt? Wij wel.
Toen we ooit besloten hadden te gaan winterkamperen, dachten we: ‘Hoe moeilijk kan dat zijn’. Zo kwam het dat we in de maand december met onze zomertent en 2 honden naar het Duitse Harzgebergte trokken, om daar op een camping te gaan winterkamperen in een dik pak sneeuw. Een camping vonden we wel zo handig voor het sanitair …
Helaas troffen we het koudste weekend dat ze in de Harz sinds lange tijd hadden meegemaakt. De eerste nacht zou de temperatuur tot maar liefst -21 °C dalen. Wisten wij veel.
’s Avonds wilden we onze maaltijd gaan koken. Wilden! Want toen ik in de tent het gas aanstak, leverde dat een grote steekvlam op, die vervolgens kansloos uitdoofde. Gelukkig had de steekvlam geen kracht en dus niets verbrand. Dat was het moment waarop we leerden dat normaal gas niet werkt bij temperaturen zover onder nul.
Slapen ging al helemaal niet die nacht. In ons romantische beeld over winterkamperen, hadden we besloten onze zomerslaapzakken (niet eens mummies) aan elkaar te ritsen – die tip hadden we ergens op internet gelezen – zodat we elkaar zouden warmhouden. Leek een prima tip, maar helaas liep alle warmte via luchtopeningen weg, waardoor we het enorm koud hebben gehad en zelfs hebben overwogen om in het toiletgebouw te gaan liggen.
Ook de honden, die tot dat moment altijd erg enthousiast waren over onze tochten, hadden er geen trek meer in. Toen we de volgende ochtend bij het wandelen ook nog eens ontdekten dat ze de sneeuw als pijnlijke dikke ijsklonters tussen hun tenen hadden zitten, hebben we besloten nog die dag naar huis te gaan om de rest van het weekend bij de warme kachel door te brengen.
Hoe amateuristisch we toen ook bezig waren, dit weekend was wel het begin van mooie, beter georganiseerde winteravonturen in de jaren erna.